Pazar Yeri

Oturuyorum.
İzliyorum.
Bir hiçim,
Etrafımdaki insanlar,
Ve olaylar için.
Hiçbir anlamım,
Hiçbir değerim yok.
Ne ne olduğumu,
Ne ne yaptığımı biliyorlar.
Oysaki onlar nerede olduklarını,
Kimlerle olduklarını,
Ne yaptıklarını biliyor görünüyorlar.

Binaların oluşturduğu boşlukta,
Başka bir yapının etrafında toplanmışlar,
Birileri buraya yem atmış gibi,
Balıklar geliyor ve gidiyor,
Birbirlerini tanıyanlar,
Birbirine düşman olanlar var.
Hepsi farklı,
Ama aynı şeyi yapıyorlar.

Oyalanıyorlar gibi görünüyor,
Bir şeyi mi bekliyorlar,
Bekledikleri şeyi biliyorlar mı?
Zaman mı öldürüyorlar?
Zaman mı onları?

Hepsinin bir uğraşı var,
Çok ilginç,
Nasıl bu kadar eminler,
Ne yaptıklarını,
Niye yaptıklarını gerçekten biliyorlar mı?
Bu gösteriyi izlemek için,
Ben bilet aldım mı?

Bir bebek görüyorum,
Bebek arabasında,
Benimle aynı şeyi yapıyor,
Ben, görünüşte, tek başıma,
O annesine emanet,
Onun kelimeleri yok henüz,
Ben varmış gibi yapıyorum.
O an,
Iki ayna birbirine bakıyor.

O annesiyle varoluyor,
Ya ben?

Bir anlığına,
Gördüğüm insanlardan biri oluyorum,
O da benim için aynı şeyi düşünüyor.
Pazar yerinde ben ne arıyorum?